Каско Аляксандр
Учарашнія вучні - сённяшнія салдаты. Васемнаццацігадовы юнак, які атрымаў зброю і загад ваяваць, сталее не па днях, а па гадзінах. Шчаслівы той, хто вярнуўся з Афганістана жывым і здаровым. Два гады часу, якія адняла ў маладосці вайна, помняцца былым салдатам як жыццёвая навука, якая глыбокімі рубцамі ўрэзалася ў памяць.
Аляксандр Каско нарадзіўся ў вёсцы Пенчыцы. Пасля заканчэння школы ў Дзятлаве атрымаў спецыяльнасць вадзіцеля ў Казлоўшчынскім СПТВ-15. Ён вырашыў не спыняцца на дасягнутым і паступіў у Пінскі індустрыяльны тэхнікум, які паспяхова скончыў.
У 1980 годзе, па заканчэнні вучобы, Аляксандр Каско быў прызваны на службу разам з іншымі юнакамі з Гродзеншчыны. Спачатку праходзілі перападрыхтоўку ў Туркменістане па спецыяльнасці "вадзіцель бронетранспарцёра". Але ведалі, што далейшы шлях - у Афганістан. Служба праходзіла ў мотастралковай часці горада Ташкургана. Літаральна некалькі месяцаў пабылі ў часці, астатні час - на выязных заданнях: ездзілі па кішлаках, адшуквалі душманаў і абясшкоджвалі іх. Мясцовыя жыхары днём, здавалася б, мірныя і дрбразычлівыя, ноччу маглі ўзяцца за зброю. Жыццё афганскае - палявыя ўмовы: атрымлівалі ў паходы сухі паёк, елі стоячы, спалі ў палатках. Так і жылі ад адной баявой аперацыі да другой.
Як вадзіцель БТРа, Аляксандр Каско неаднаразова ўдзельнічаў у перамяшчэнні калонаў па шляху Тэрмез-Кабул, які салдаты называлі дарогай жыцця. На гэтым шляху чалавечае жыццё і смерць аддзяляліся адным імгненнем, адным узрывам, адным абстрэлам. Удзельнікі калоны выязджалі з месца назначэння і не ведалі напэўна, дабяруцца да канца шляху ці не. ён вярнуў. Многія сябры і землякі загінулі на афганскай зямлі або атрымалі раненні, лячыліся ў шпіталях. Аляксандра Каско Бог мілаваў: у 1982 годзе ён вярнуўся ў родныя мясціны, афганская вайна працягвалася ўжо без яго ўдзелу.
Дома ўладкаваўся на пасаду майстра ў СПТВ-15, дзе калісьці сам вучыўся. З'явілася ўласная сям'я, дзеці - новы сэнс і радасць жыцця. Цяпер працуе вадзіцелем у Дзятлаўскім лясгасе: водзіць вялікагрузную машыну і часам згадвае, як калісьці вадзіў армейскі БТР. Сын Аляксандра Каско, ужо зусім дарослы хлопец, які праходзіў тэрміновую вайсковую службу ў Слоніме. Калі ты патрэбен Радзіме - павінен служыць ёй сумленна і годна."- адказаў Аляксандр Каско.
Літаратура:
Ступчык,Н. Выпрабаванне боем: [Пра Аляксандра Каско]/ Н.Ступчык; фота // Перамога. - №12.- 2008. - 13 лютага. - С.2.
