Лазовік Дзмітрый Уладзіміравіч
20.03.1964 - 19.07.1983
Афганістан. Якія там хлопцы загінулі ! Упала, пагасла і жыццёвая зорка Дзмітрыя Лазовіка.
У 19-гадовага чалавека кароткая біяграфія. Нарадзіўся і вырас у в. Малая Палонка. Закончыў Дварэцкую школу. Потым - Мінскае прафтэхвучылішча, дзе набыў спецыяльнасць фрэзероўшчыка. Некалькі месяцаў працаваў у Мінску і на Дварэцкім ільнозаводзе. У сакавіку 1983 года быў прызваны ў Савецкую Армію.
Далей былі толькі пісьмы...
"...Трапіў служыць у Усць-Каменагорск. Хлопцы добрыя. Служба ідзе нармальна. Беларусаў вельмі мала. Мама, не хвалюйся і не плач. У мяне ўсё будзе добра. Пішы, як там гаспадарка, як ты спраўляешся ? Не затрымлівайся з адказам. Вельмі чакаю..."
"...Спёка стаіць да 40 градусаў. Мы ўжо загарэлі. У роце 9 казахстанцаў. Раней яны выдзяляліся сярод нас. Цяпер аднолькава ўсе чорныя ад сонца. Ці пасадзілі бульбу ? Хто дапамагаў ? Як ты, мама, сябе адчуваеш ? Чакайце пісьма з новага месца службы..."
Новым месцам службы стаў Афган. Блізкіх на радзіме Дзіма папярэдзіў:
"Накіруюць служыць у Туркменскую акругу. Сюды ўваходзіў і Афганістан. Маме аб гэтым не пісаў. І вы, калі ласка, не гаварыце, каб не плакала".
"...Мамачка, дарагая мая. Не плач, прашу цябе. Служба ідзе добра. Хлоп-цы побач таксама добрыя. Чакай ад мяне пісьма. Я буду пісаць часта..."
Наступных пісем мама не прычакала. Чакае. Насуперак апошняй жыццёвай даце сына - 19 ліпеня 1983 года.
Мама чакае…
Літаратура:
Варна,Б. Афганскі боль: [Лазовік Дзмітрый] / Б.Варна // Памяць: гіст.-дакум. хроніка Дзятлаўскага р-на. - Мн., 1997. - С.347..
