Афганістан – гэта рана. Для тых, хто страціў блізкіх, для тых чыё юнацтва было апалена вайной і гарачым афганскім сонцам. Вайна даўно скончылася, але боль страты – гэта жывая боль, якая застаецца на ўсё жыццё. На патрыятычнай гадзіне «Афганистан болит в моей душе», якая прайшла у Дварэцкай сельскай бібліятэцы сямейнага чытання 15 лютага гаварылася аб гераізме савецкіх салдат у Афганістане, аб нашых земляках, якія вярнуліся і не вярнуліся з той крававай вайны. Але памяць аб якіх будзе жыць у нашых сэрцах.