Так лічаць матулі, якія адкрылі свае сэрцы для дзяцей, якія засталіся па розных жыццёвых прычынах без апекі кроўных бацькоў.
Менавіта для гэтых шчодрых на дабрыню жанчын Дзятлаўшчыны напярэдадні Дня маці ў раённай бібліятэцы прайшло святочнае мерапрыемства.
Ініцыятарамі па-сямейнаму цёплай сустрэчы за кубачкам чаю былі аддзел адукацыі райвыканкама і сацыяльна-педагагічны цэнтр горада Дзятлава, а супрацоўнікі бібліятэкі падрыхтавалі для сваіх гасцей цікавую праграму. Пачалася яна з экскурсіі па бібліятэчных залах, у час якой дарослым расказалі, якія кнігі могуць зацікавіць дзяцей розных узростаў або скрасіць вольную хвілінку ім самім. Прысутныя даведаліся, што на бібліятэчных паліцах ёсць не толькі класіка і літаратурныя навінкі, але і краязнаўчыя кнігі пра нашу Дзятлаўшчыну і Гродзеншчыну, а таксама сабраны матэрыялы аб літаратурнай творчасці мясцовых аўтараў, працуюць інфармацыйна-прававы цэнтр, тэатр “Чытай-ка”, летам – гульнявыя пляцоўкі, ладзяцца і зменныя кніжныя выставы, адну з якіх разам з прыгожай фотазонай бібліятэкары падрыхтавалі да Дня маці і Дня бацькі.
З надыходзячым святам жанчын павіншавала галоўны спецыяліст аддзела адукацыі райвыканкама Алена Чайкоўская:
– Матчына любоў суправаджае чалавека на працягу ўсяго жыцця, а ў прыёмных бацькоў яна выражана яшчэ шырэй і глыбей, больш напоўнена станоўчымі эмоцыямі. Не ўсе могуць стварыць замяшчальныя сем’і, таму Ніна Млынарчык, Марына Шэлег, Ала Пратас, Людміла Асіпук-Фатон, Таццяна Сянчурына – самыя паважаныя матулі Дзятлаўскага раёна, бо ў іх хапае пяшчоты, цярпення і мудрасці, каб даць пуцёўку ў жыццё дзецям, якія засталіся без апекі кроўных бацькоў. Праца замяшчальных мам і татаў вельмі сур’ёзная і няпростая, патрабуе падтрымкі, якую і аказваюць такім сем’ям спецыялісты. Толькі разам мы можам даць дзецям тую шчаслівую будучыню, якой яны заслугоўваюць. Жадаю міру, радасці і дабрабыту вашым сем’ям.
Алена Чайкоўская ўручыла падзячныя лісты аддзела адукацыі за добрасумленную працу і неацэнны ўклад у выхаванне дзяцей-сірот і дзяцей, якія засталіся без апекі бацькоў, Ніне Млынарчык, бацькам-выхавальнікам дзіцячага дома сямейнага тыпу Марыне і Аляксандру Шэлегам, такая ж узнагарода перададзена Таццяне Сянчурынай.
За кубачкам чаю прыёмныя матулі падзяліліся разважаннямі пра замяшчальнае бацькоўства.
– Сёлета 12 кастрычніка споўнілася 30 гадоў, як мы з мужам удачарылі першае наша дзіця – Юлію, – расказала Ніна Млынарчык. – І я ўдзячна Богу, што за гэтыя дзесяцігоддзі наша сям’я стала вялікай, што нас называюць “мамуля”, “татачка” і ўжо нават “бабуля” і “дзядуля”. Нашы сыны і дочкі выраслі годнымі людзьмі, стварылі ўласныя сем’і, некаторыя аднавілі кантакты з кроўнымі бацькамі, але нас прадаўжаюць лічыць роднымі людзьмі. Тым, хто мяркуе стаць замяшчальнымі бацькамі, я магу сказаць, што ім давядзецца адрачыся ад уласных інтарэсаў і прысвяціць сябе дзецям, да якіх, нягледзячы на юны ўзрост, лёс быў нялітасцівы. Спатрэбіцца шмат любові, пяшчоты, цярпення і разумення, каб іх “адагрэць”.
– Прыёмнае бацькоўства – гэта не прафесія, а справа ад Бога, – упэўнена Марына Шэлег. – Мы прысвяцілі ёй 9 гадоў. Разам з мужам заўсёды былі ўпэўнены, што годнае выхаванне павінна “ехаць” па дзвюх рэйках – любоў+дысцыпліна, толькі так можна вырасціць дастойнага чалавека. Тыя, хто хоча стаць прыёмнымі бацькамі, павінны прыслухацца да сябе: важна, каб жаданне ішло ад сэрца, а вера падмацоўвала ваша цярпенне, каб вы не спыняліся на абраным шляху.